Cambodja!

Zo, het wordt wel weer eens tijd voor een berichtje, dacht ik zo! We zijn namelijk alweer in Ho Chi Minh City! En we hebben jullie nog niets over cambodja verteld! Dus daar gaan we...

We zijn eerst naar het zuiden van Laos gereisd, naar Pakse, vanaf daar hebben we het Bolaven plateau bezocht, een hoger gelegen gebied waar het heerlijk koel was. Er zijn daar veel koffieplantages. We kwamen een nederlander tegen die daar woont en ons een tourtje gaf door zijn kleine koffieplantage. We hebben het hele proces van koffie maken en gezien, heel erg leuk. En hoewel we eigenlijk allebei niet echt van de koffie zijn, maar toch was het wel erg lekker. We hebben zelf Kopi Luwak gedronken. Kopi Luwak is indonesisch voor Koffie van de Luwak. Dat is een beest die de koffie bESSEN eet en vervolgens de koffieBONEN weer uitpoept. Inmiddels zijn er dan 4 enzymen bij de bonen gekomen. De drollen worden uit de plantage geraapt zodra ze gedroogd zijn, dan worden ze met een vijzel bewerkt om de bonen eruit te halen, dan worden ze geroosterd, dan kunnen ze gemalen worden en dan heb je hele speciale koffie, schijnt. het is heel kruidige koffie, persoonlijk vond ik de gewone koffie lekkerder. Maar er zijn mensen die zweren erbij. En het is extreem duur. Een kilo bonen loopt zo tegen de 200 euro, dus je kunt wel nagaan hoe duur een kopje is.

Na het koffieavontuur door naar het zuiden van laos waar we heerlijk op een eiland in de mekong hebben niks hebben gedaan. gewoon lekker bij de oever van de rivier gezeten en genoten, de Mekong is daar prachtig en zijn duizenden kleine eilandjes, met overal vissers met hun bootjes. Doordat het zo verschrikkelijk snikheet was hebben we weinig kunnen doen, we hebben geprobeerd te fietsen, maar dan moest je toch wel elke 400 m stoppen omdat je dan van de fiets glibberde door het zweet wat van ons af gutste, nice!

En toen op naar Cambodja! De tocht over de grens was nog een hele onderneming aangezien de bus precies bij de grens post er mee kapte, daar zaten we dus, langs de weg, 4,5 uur in  40 graden, geen pretje, maar uiteindelijk aangekomen in Kratie, waar we een bnachtje zouden slapen om de bijzondere Irrawady dolfijnen te bekijken. Alleen toen werd ik ziek! Heel stom, dus even 2 daagjes in bed gelegen, niks ernstig, gewoon een zware verkoudheid met veel koppijn, keelpijn, snot en kiespijn. Maar mijn liefje heeft natuurlijk super goed voor me gezorgd, dus was ik er snel weer bovenop. En toen dus de dolfijnen kijken! Er zwemmen vlakbij bij Kratie een aantal groepjes van 6 tot 8 dolfijnen in de Mekong. In de hele Mekong zijn er nog zo'n 85, en worden met uitsterven bedreigd. We gingen een uurtje met een bootje varen, maar zelfs vanaf de kant konden we ze al zien zwemmen, toch wel een raar gezicht een dolfijn in een rivier.

Ze zijn trouwens niet zo groot als een tuimelaar, ze kunnen ongeveer 2,5 meter en ze hebben een stompe neus, eigenlijk een beetje zoals een Beluga. Elke zoveel minuten kwamen ze boven om adem te halen, en dan konden we ze van behoorlijk dichtbij zien, en we zagen ook een kleine dolfijn. Dus wie weet gaat het de goeie kant op, ze krijgen maar eens in de 3 jaar een jong dus echt snel kan de populatie niet groeien helaas. Maar het was prachtig om die mooie dieren daar te zien zwemmen.

Na Kratie zijn we richting Phnom Penh gereisd en zijn daar 1 nachtje gebleven. Na het rustige Laos hadden we voor het eerst weer eens het gevoel in een echte Aziatische stad te zijn, lekker druk, overal motortjes en al het andere interessante wat er op de straat gebeurd. We zijn die middag naar de Killing Fields geweest wat heel erg indrukwekkend was. Op deze plek zijn tussen 1975 en 1979 meer dan 15.000 mensen op brute wijze vermoord en gemarteld en in massagraven gedumpt. Er zijn veel meer van deze plekken in Cambodja waar de Khmer Rouge de mensen die tegen hun regime waren, hun te slim leken of om andere redenen niet aanstonden, vermoorden. Binnen vier jaar hebben zij 1/5 van de bevolking uitgemoord. Om op zo'n plek te komen was geen prettige ervaring, maar we vonden wel dat we dit stukje gruwelijke geschiedenis van Cambodja ook moesten leren kennen. Het is nog maar zo kort geleden, dus ook voor alle Cambodjanen ligt het nog vers in hun geheugen. Op de killing fields liepen we tussen de massagraven door, wat uberhaupt al een vreemde ervaring is om daar te lopen, daarbij komen er door het regenwater nog steeds allemaal botten en kledingstukken naar de oppervlakte van de grond. Heel erg bizar om dit te zien en niet te bevatten. Na het bezoek aan de killing fields zijn we vroeg naar bed gegaan, want het was behoorlijk ingrijpend om op zo'n duistere plek te zijn.

De volgende dag zijn we direct naar Siem Reap vertrokken. Waar de tempels van Ankor Wat liggen. Een heerlijk hotelletje met zwembad gevonden. De volgende dag meteen vroeg op pad om te tempels die ver weg waren met een tuktuk te bezoeken. En de volgende dag weer vroeg op pad om de meest bekende tempels te bekijken. Ankor Wat midden op de dag bezocht omdat dan de bussen vol toeristen allemaal gaan lunchen, echt top, we hadden heb bijna voor onszelf! Wel bloedheet natuurlijk, maar dat was het waard, en de eerste echte regenbui van het regenseizoen barstte los, heerlijke verkoeling! Bayon en Ta phrom(uit de tomb raider film, met allemaal bomen begroeid) waren ook erg mooi! Jullie moeten onze foto's maar eens komen bekijken want beschrijven is onmogelijk! Daarna hebben we nog een dagje over de markt geslenterd en in het zwembadje gelegen. Maar we hebben ook nog een waterlelie plantage bezocht. Nouja plantage er stond een klein hutje bij een veld met waterlelies en we vroegen of we even mochten kijken, en dat mocht, de lieve kindjes gingen meteen de bloemen plukken voor ons. De zaden van de lelies eten ze hier, ik heb het geprobeerd, niet echt lekker, het smaakte gewoon naar gras eigenlijk. Niet dat ik dat vaak heb gegeten, maar jullie begrijpen vast wel wat ik bedoel!

De cambodjanen zijn echt fantastisch! Ze zijn over zo mega vriendelijk, iedereen lacht en zwaait en is zo blij om ons te zien, en dat is niet omdat geld van ons willen. En dat is zo bijzonder, de mensen zijn hier echt heel arm en na de civil war en de hele nasleep ervan, met pol pot die nog lang met zijn troepen in de jungle was ondergedoken, komt het land nu eindelijk weer een beetje in ontwikkeling, al gaat het langzaam. Mensen zijn super positief ondanks hun situaties. We waren een beetje gewend aan zwaaiende lachende kinderen die achter ons aan renden, maar zelfs alle volwassenen hier komen ons met een big smile tegemoet. We voelen ons hier ontzettend welkom en het is heel erg leuk om snel contact te kunnen maken met de locals!

Toen zijn we naar Battambang vertrokken. Daar hebben we op een bamboe treintje gereden. Inmiddels behoorlijk toeristisch maar daarom niet minder leuk! Super gaaf zelfs. Het zijn 2 paar wielen met een as, daarop een soort vlot van bamboe en dan een enorme motor, en dan vlieg je met een bloedgang en oorverdovend kabaal over een oude spoorrails. Die overigens ook gewoon nog door normale treinen worden gebruikt. Maar die rijden heel langzaam dus kun je ze zien aankomen en optijd weer het bamboetreintje van de rails halen. En na dat de echte trein gepasseerd is zet je alles er weer op en gaan met die banaan! In het dorpje waar we kwamen werden we weer met open armen ontvangen en hebben we lang zitten kletsen met de vrouw en de kinderen van het winkeltje. Onze train machinist vertaalde. We hebben kaarttrucjes gedaan en ik heb een krekel leren vouwen van riet, super leuk! Ze waren heel lief en wilden eigenlijk niet dat we weer weg gingen. Onderweg terug moesten we nog een paar keer stoppen voor een koe en werden we het laatste stukje geduwd want de benzine was op!

reizen in azie is altijd avontuurlijk, het ene moment sta je stil omdat er even een vrachtwagen uit een ravijn wordt getild, een ander moment voor koeien, buffels of een klapband. Daarbij zijn de conversaties met tuktukdrivers ook hilarisch. We reden langs een bos waar een bord stond met een hert erop. dus we vroegen: oh zijn hier ook herten ?(domme vraag misschien, want het staat natuurlijk op het bordje). Tuk tuk driver: oh nee hoor dat zijn gewoon bomen, geen landmijnen. wij: ok, top, dankjewel. Om alles dan uit te gaan leggen wordt waarschijnlijk nog verwarrender, haha! In Battambang bij Wat Banan (tempel) wist onze driver nog een grot en vroeg of we die wilden zien, natuurlijk, waarom niet. Nou misschien omdat het langs het steile paadje allemaal bordjes geschroefd waren met doodshoofden en de woorden MINES!!! Maar niet even in de bosjes plassen dus. Bij de grot wachten een oude tandenloze man ons op met hoofdlampjes en ging ons voor de grot in. Eerst een heel laag smal doorgangetje, ik was bang dat dit een zeer klaustrofobische ervaring zou worden, maar eenmaal in de grot bleek het enorm groot. Er was ook een tunnel helemaal tot aan Thailand, die ook gebruikt werd, totdat de Fransen deze dicht metselde.

We verlangden inmiddels wel weer naar een beetje strand dus op naar de kust, naar Sihanoukville, en vanaf daar naar Koh Rong. En WAUW dat is gewoon echt het paradijs! De stranden en eilanden die in thailand nergens meer te vinden zijn, zijn daar! Max 20 toeristen op het hele eiland! we hadden een strand van 5 km helemaal met zn tweetjes, er was niemand! En de zee was prachtig en het snorkelen ook. De bungalows waren mooi het eten heerlijk! Als we niet oppasten waren we daar voorgoed gebleven! Wat fantastische! Maar we missen jullie natuurlijk wel, dus we komen heus snel terug! Voor degene die naar Cambodja gaan binnen nu en 18 jaar, want zo lang blijft het eiland nog zoals het is, het is namelijk door de rijkste man van Cambodja gekocht en over 18 jaar gaat hij daar bouwen, dus verlopig wordt dit paradijsje nog niet verpest. We zullen jullie het adres geven, maar niet allemaal tegelijk gaan, want er zijn maar drie plekjes om te slapen.

Nog 1 stop in Cambodja en dat was Kampot. Daar hebben we door de jungle gelopen en het Bokor Hill station bezocht. Een verlaten frans dorp boven op een prachtige berg met uitzicht over de hele kust. De rijke fransen gingen daar vaak heen in de zomer, omdat het daar boven lekker koel is. We konden daar door alle verlaten gebouwen lopen met de mist die overal tussendoor zweefde, heel spooky. We hoorden verderop gibbons zingen en we hebben hornbills gezien. Ik denk dat dat in het nederlands neushoornvogels zijn, heel mooi en heel groot.

En dat was Cambodja, we hebben het met pijn in ons hart verlaten, om zeker nog eens terug te komen!