Sabaai Dee

Het is wel weer eens tijd voor een echt lang verhaal dacht ik zo!

22 april hebben Alexander en ik MAMA van het vliegveld gehaald terwijl Lea en Jordi bij het hotel op ons wachtten met een heerlijke lunch! mama was namelijk ook nog eens jarig, dus extra feest! Toevallig was het wel net de warmste dag die we tot dan toe hadden gehad, temperatuur zo rond de 40 graden. Maar gelukkig hadden we een zwembad bij het hotel, geen overbodige luxe met die warmte! En toen kwamen natuurlijk de cadeautjes. We hadden allerlei leuke cadeautjes voor mama gekocht, en dus werden onze tassen eindelijk wat lichter! Behalve die van mij want mama had allemaal cadeautjes voor mij mee. Ik voelde me nog een keer helemaal jarig, met allemaal post, brieven en kaarten, lieve cadeautjes en de groetjes van allemaal mensen. Heel erg bedankt!

En toen kon het avontuur beginnen! De volgende dag hebben we direct motortjes gehuurd om naar het Buddhapark 24 km verderop te rijden. Het verkeer is hier erg rustig dus maken jullie je geen zorgen, daarbij hadden we onze ervaren rijders Jordi en Alexander en mama zelf natuurlijk ook met haar motorrijbewijs! Op de terugweg kregen Alexander en ik alleen een klapband, en daar sta je dan langs de kant van de weg. De goed engels sprekende Lao (ahum!!) wezen ons een aantal keren de verkeerde kant op maar uiteindelijk een kleine garage gevonden. Daar verwisselde de ook niet engels sprekende lao ons bandje en 10 minuten laten en 2 euro lichter konden we weer op pad. 's avonds hebben we in een heerlijk frans restaurantje allemaal een biefstuk gegeten. Het was voor mij de eerste echte biefstuk sinds 4 maanden! Zoals jullie waarschijnlijk weten is Laos ook een franse kolonie geweest en de franse keuken vind je dan ook overal terug. Het standaard ontbijt voor veel Laotianen is een frans stokbroodje met een soort pate. Verder is de Lao cuisine ook erg lekker, maar echt heeeel pittig, veel pittiger dan in thailand. We bestelde een keer een komkommer salade medium hot, niet te doen, na 1 hap kregen we niks meer door ons keel! en dan te bedenken dat ze ook nog very hot en dynamite hot hadden!

De volgende dag zijn we met de bus naar Vang Vieng gegaan. Een plaatstje met een prachtige omgeveing, heel mooie bergen en veel grotten. We hadden 2 leuke bungalowtjes gevonden en konden al snel op pad. Onderaan een berg kon je in het riviertje zwemmen dat uit de grot kwam gestroomd, heel helder en koud. Je kon de grot wel 80 meter inzwemmen, maar we konden niks zien tdus wij hebben het bij 10 m gelaten, toch wel erg spannend. Later zijn we ook van boveaf de grot ingegaan, enorm groot en goed verlicht. Deze keer geen zaklampen nodig! Verder is Vang Vieng behoorlijk verpest door de toeristen die hier gaan tuben (op een binnenband de rivier afdrijven). dat tuben is natuurlijk niet zo erg, maar iedereen gebruikt er alle drugs bij die ze kunnen vinden. Dus het komt er op neer dat er s avonds allemaal toeristen in zwembroek en bikini op hun blote voeten helemaal van de wereld in het dorpje rond struinen. Zeer schaamteloos. Jammer dat sommige plekken zo verpest kunnen raken ten koste van de mooie plek en niet te vergeten de locale bevolking!

Dus de volgende dag door naar Luang Prabang, wie deze route ook gaat ondernemen, wagenziektepilletjes heb je echt nodig. Een slingerende weg uren lang! Maar was een uitzicht! En toen eindelijk in het mooie rustige stadje Luang Prabang dat vooral bestaat uit Wats (tempels). ons hotelletje had uitzicht over de mekong, echt zo mooi! Met een boottocht van een uur over deze bijzondere rivier kwamen we in een klein dorpje waar achterin een pickup naar een waterval werden gebracht. En hier zagen we het prachtige platteland van Laos, met rijstvelden, buffels, zwaaiende kindjes en schoolkinderen op de fiets! En overal bamboo hutjes waar de overgrote deel van de bevolking van Laos in woont. Bij de waterval aangekomen kwamen we eerst nog lang een Bear Rescue. Hier worden beren opgevangen die uit de handen van stropers zijn gered. Helaas willen de Chinezen nog steeds beren gal gebruiken in allerlei onzin medicijnen en worden daarom veel beren nog steeds gevangen genomen en in kleine hokjes gestopt om vervolgens voor de rest van hun leven het gal af te tappen. De beren kunnen daarom ook niet vrijgelaten worden want dan gebeurd weer hetzelfde. Gelukkig is de organisatie wel bezig met een beveiligd gebied voor de beren te realiseren. Na deze lieve beren zijn we doorgelopen naar de waterval. Voor de waterval waren allemaal turqoise poeltjes waar we heerlijk in af konden koelen. En we zijn nog helemaal naar boven gelopen om de bovenkant van de waterval over te steken en toen weer naar beneden. Het heerlijk tochtje die dag. Langs de rivier zagen we nog apen van de rotsen af klauteren om uit de rivier te drinken en  veel vissers met hun kleine bootjes op de snelstromende rivier.

Mama, Jordi en Lea zijn naar een Olifanten opvang geweest en hebben daar met de olifanten gezwommen, het was heel bijzonder om met die enorme dieren in de rivier te gaan zwemmen! Al dreven op een gegeven moment wel allemaal enorme olifanten drollen om hun heen! Na de olifanten hebben ze nog een klein rondje over een marktje aan de overkant van de rivier bezocht. Een echte vers markt zou je het niet kunnen noemen maar veel mensen doen er hun boodschappen. Elk stukje van elk dier wordt hier natuurlijk gebruikt dus darmen, levers en alle andere ingewanden waren er in overvloed. Maar ook gevilde ratten...Later vroegen we mensen naar het eten van die ratten, maar mensen hebben het er liever niet over omdat ze zich er voor schamen, maar er zijn hier nog zo veel mensen die alleen dat soort voedsel kunnen betalen...

Verder hebben we in Luang Prabang veel mooie tempels bezocht en een heerlijk zwembadje in de buurt. Toen zijn Lea en jordi vertrokken, zij zijn met de boot naar Pak Beng (naar het noord westen) en daarna naar Huay Xai aan de grens met Thailand. Daar zijn zij Thailand weer binnengegaan om hun laatste daagjes van hun reis nog in Chiang Mai en Bangkok door te brengen. Wij zijn met mama weer terug naar de hoofdstad gereden. Een hele lange rit, met veel lao popmuziek, sorry maar gewoon echt niet om aan te horen! Uiteindelijk wilde de chauffeur het met tegenzin toch uitzetten, haha. Na deze lange reis hadden we wel weer een chilldagje verdiend! Lekker bij het zwembad! De volgende dag een tourtje gedaan naar een stuwmeer, met een beetje sightseeing en een boottochtje. Bleek een beetje een suf tourtje maar de zoutfabriek was wel heel erg leuk. Het zout zit op sommige plekken in het grondwater, dus dat pompen ze omhoog, koken ze tot er alleen maar zout overblijft. Alles op houtvuur en met rieten manden. Nog heel ouderwets maar prachtig om te zien. Het zout en pepervaatje dat ik voor mijn verjaardag had gekregen heb ik dus nu gevuld met Laotiaans zout! Ze vondern het overigens erg bijzonder dat wij het uit de zee halen.

Een van dagen zijn we naar het Cope Visitors Centre geweest. Cope is een organisatie die slachtoffers van UXO helpt. Dat zijn onontplofte bommen. Laos is door de Amerikanen 9 jaar lang elke dag voor 2 Miljoen dollar gebombardeerd. Veel van die bommen, zo'n 73 miljoen cluster bommen (bommen waar weer 250 tot 600 kleine bommetjes uitkomen, 1 zo'n clusterbom verspreid zich soms wel over 5000 vierkante meter) zijn nog niet ontploft. Grote delen van Laos zijn nog steeds niet schoon. veel bommetje liggen onder de grond maar ook in de bomen en het bamboe omdat ze vanuit de grond door de planten mee omhoog zijn gegroeid. Veel kinderen worden slachtoffer van deze bommen. Kinderen spelen er soms mee of gaan er naar opzoek omdat ijzer en metaal veel waard is. Hierdoor verliezen ze vaak armen, benen of ogen of hun leven. Cope helpt deze slachtoffers aan een nieuw been of arm zodat zij mobieler zijn en een betere toekomst tegemoet gaan. Het was heel indrukwekkend om daar te zijn en te zien wat een fantastisch werk er wordt gedaan door deze mensen te helpen. Wij hebben ook een been gedoneerd, en binnenkort krijgen we bericht wie het been heeft gekregen. Ook ontmoetten we een jongen van 18, Pong Savan, die 3 jaar geleden zijn beide handen was verloren en blind was geraakt. Hij sprak fantastisch goed engels en was erg grappig. Hij kon ons veel uitleggen. Hij raakte ons diep met hoe positief hij is het leven stond, zo bijzonder om te zien hoe sterk sommige mensen zijn, daar kunnen we allemaal nog iets van leren. Het was een heel speciale dag.

De laatse dag hebben we nog 2 mooie tempels bezocht. En hoewel we geen boedhisten zijn mogen we hier overal aan meedoen! Heel erg leuk, ook is het super mooi om alle monniken, klein en groot met hun mooie oranje gewaden voorbij te zien komen en met ze te praten.

Helaas moesten we mama gisteren weer op het vliegveld zetten, met pijn in ons hart. Nu duurt het weer 2 maanden, het liefst had ik haar gewoon lekker bij ons gehouden!! Maar dat ging helaas niet! wat wel leuk was dat het hele vliegtuig vol Laotiaanse monniken zat! Het was zo leuk dat mama er was, echt helemaal top!

Ons plan is om nu naar het zuiden van Laos te gaan en dan Cambodja in, daar zal ons volgende bericht vandaan komen.

We hoorden dat het al lekker zomers weer is in Nederland, geniet er allemaal van, dan valt het straks niet meer zo op dat wij zo lekker bruin zijn ;-)

We beginnen jullie nu wel te missen! maar de tijd gaat snel, over een paar weekjes zijn we er alweer!

Hele dikke zoenen van ons!