Nepal!

Hallo allemaal,

Na weer treinreis, weer niet echt 'Darjeeling Limited' (geniaal leuke film over een treinreis door India), maar beter dan de vorige kwamen we steeds dichter bij Nepal. Eerst nog even een stressvolle auto rit met een kamikaze driver van 2,5 uur en we waren bij de grens. Even stempelen aan de ene kant en aan de andere kant, het gaat hier allemaal zo makkelijk, gewoon betalen en je hebt je visum. Wie had er ook iets anders verwacht.

We zijn in Nepal! Onze ontzettend lieve fietsriksjamannetje (mooi woord) sprak geen woord engels en kon ons hotel niet vinden, gaf helemaal niks, wij hebben de tijd, maar die arme jongen was toch aan het zweten, wij met onze dikke blanke konten (valt wel mee, maar vergeleken met de meeste mensen hier toch behoorlijk) en onze tassen die loodzware fiets enzo toch behoorlijk zwaar. Wij overal de weg vragen en mensen legde het dan weer aan hem uit, na heel wat heen en weer fietsen brachten twee jongens op de fiets ons naar de juiste plek, zonder daar geld voor te vragen! Dat was al een hyeel verschil met India. Ons lieve fietsriksjamannetje vroeg ons maar 60 cent! Wij hebben hem het 4 dubbele gegeven, en al het eten en drinken dat we nog bij ons hadden, pakje sap, chocolade koekjes, flessen water. Ik hoop dat het een beetje hielp voor al dat zweten dat hij voor ons had gedaan. We voelden ons toch wel erg lullig...

Na een nacht in een schimmelig hotel, niet erg prettig aangezien alex al niet echt topfit was...weer een stressvolle autorit, nu niet omdat onze driver een maniak was, maar meer omdat hij 15 leek en duidelijk niet eens de moeite nam een rijbewijs te kopen. Duidelijk nooit een hellingproef gedaan en wel 20 keer vol gas geven zonder in een vernelling te zitten, niet erg prettig als je langs steile afgronden rijdt op wegen met rotsblokken en los grind, maar hij keek heel serieus en reed langszaam en voorzichtig en toeterde veel. Naar ons idee was dat getoeter bedoeld (natuurlijk ook voor de auto's op de andere weghelft en de bochten die je niet kon overzien) voor de mooie nepalese meisjes die we af en toe tegenkwamen en bomen en rotsblokken en allerlei andere dingen, de reden konden we niet precies vaststellen.

Maar we zijn er, een prachtig oud dorpje, met houten huisjes. Vandaag zijn we de berg op geklommen, naja gelopen, toch best zwaar met onze conditie van nul komma nul. Alex had het helemaal zwaar want die heeft toch een buikgriepje en bijholteonsteking te pakken (maar het gaat elke dag beter, en ik zorg goed voor hem, dus wees gerust). Maar het was de wandeling dubbel en dwars waard, we hebben de prachtige besneeuwde toppen van de Himalaya's gezien. Heel cliche, maar het dak van de wereld is echt indrukwekkend! Je kunt niet zien hoe hoog, maar je voelt gewoon dat het heel hoog is zeg maar...ja lekker vaag, maar goed...

Er is hier nog niemand die iets aan ons wilde verkopen, heel apart (na India waar iedereen wel iets heeft dat wij volgens hun heel graag willen hebben), ze willen alleen weten waar we vandaan komen en verder zegt iedereen 'namaste' zelfs de kindjes die amper hun eigen naam kunnen uitspreken vouwen heel beleefd hun handjes als we voorbijlopen. Gister liep een jongetje uit school een heel eind met ons mee, hij was 7 en sprak al enorm goed engels en was heel nieuwsgierig, heel gezellig! En iedereen gaat hier vroeg naar bed, om half 8 was er geen kip meer op straat en alle winkeltjes dicht, we konden nog gauw iets eten in het plaatselijke restaurant, waar na 10 minuten de stroom uitviel (geen uitzondering dat gebeurd een paar keer per dag), gauw werden er kaarsjes en lampen op batterijen neergezet, echt zo leuk! Weer op straat viel de stroom echt overal uit! Pikkedonker, gelukkig hadden we een zaklamp en zo'n handig hema fietslampje mee, mega handig die dingen en super vel, iedereen die naar nepal gaat moet verplicht zo'n lampje mee! Maar dat de stroom uitviel kwam mooi van pas, want zoveel sterren als wij gister zagen zie je nooit in Nederland, zo donker als het hier is! Echt prachtig, hopen dat de stroom vanavond weer uitvalt!

Dikke kussen!